Lang geleden, in de tijd vóór de tijd, toen de wereld nog gevormd werd uit dromen en schaduwen, leefden de dieren in harmonie met de goden. Elk dier had zijn rol, zijn taak, zijn plaats in het Grote Weefsel van het Leven. Maar er was één wezen dat nergens bij hoorde — een raaf, met poten zo lang als jonge bomen, die boven het gras uitstaken als wachttorens.
Zijn naam was Corvion, en hij was anders.
De andere raven lachten hem uit. Zijn lange poten maakten hem traag op takken, onhandig in de lucht. Maar Corvion had een gave: hij kon verder kijken dan wie dan ook. Zijn hoge stand gaf hem zicht over valleien, bergen en zelfs over de grenzen van de tijd. Hij zag wat was, wat is, en wat zou kunnen zijn.
De godin van het Lot, Nymara, merkte hem op. Zij weefde de levensdraden van stervelingen, maar haar zicht was beperkt tot het heden. Toen zij Corvion zag, vroeg zij hem haar ogen te worden. In ruil daarvoor schonk zij hem de gave van de Tijdspraak — het vermogen om in raadsels te spreken die pas begrepen worden wanneer het moment daar is.
Corvion werd haar boodschapper, haar wachter, haar ziener. Hij wandelde tussen werelden, zijn lange poten als bruggen tussen hemel en aarde. Hij bracht waarschuwingen in dromen, fluisterde geheimen in de wind, en verscheen aan hen die op het kruispunt van hun lot stonden.
Symboliek van de Raaf met de Lange Poten
Lange poten: Symboliseren het vermogen om boven het alledaagse uit te stijgen, om overzicht te houden en verder te kijken dan het nu. Ze staan ook voor de brug tussen werelden — het fysieke en het spirituele, het heden en de toekomst.
De raaf: In veel culturen al een symbool van mysterie, dood en wedergeboorte. In deze mythe is hij ook een ziener, een boodschapper van het lot.
Tijdspraak: Zijn woorden zijn cryptisch, maar vol waarheid. Ze herinneren ons eraan dat niet alles meteen begrepen hoeft te worden — sommige inzichten komen pas met de tijd.
Eenling: Corvion is anders, en juist daardoor waardevol. Hij vertegenwoordigt de kracht van het buitenbeentje, de wijsheid van het ongeziene.
Rituelen en Legenden
In oude dorpen werd bij belangrijke beslissingen een houten beeld van Corvion geplaatst op het dorpsplein. Men geloofde dat als een raaf op het beeld landde, het een teken was dat het lot zich zou openbaren. Dromers die Corvion in hun slaap zagen, werden vaak raadgevers of zieners.
Sommige zeggen dat Corvion nog steeds rondwaart, zijn poten als wortels in de tijd, zijn ogen als spiegels van het lot.
