Vanuit een sluier van mist probeer ik te leven op een zo een eerlijk mogelijke manier. Ik leef niet met de intentie steeds mijn andere wang toe te keren maar ga er van uit dat ik krijgt waar ik recht op heb. Hoe pijnlijk het misschien mag klinken, ik ga er van uit dat ik de dingen die ik op mijn pad tegen kom, ik met een rede tegen kom. Elk sprankje hoop, elke tegenslag elke overwinning heeft een betekenis. Elk sprankje hoop, elke tegenslag elke overwinning maakt me sterker en completer en maakt mij tot de persoon die ik ben.
Ik wil niet proberen het te begrijpen maar het te accepteren en en met open armen te ontvangen. Zelf de ergste pijn, de meest uitzichtloze situatie heeft een stukje liefde in zich en ondanks het eeuwige gevecht zal acceptatie vrede geven. Hoe lang de weg ook is, hoe pijnlijk de littekens ook zijn, het uiteindelijk opgaan in het geheel, bijdragen aan een sterkere belevenis, zou voldoende zijn.
De kleine tekens geven kracht en ook al lijkt het niet genoeg. Die momenten prikken door mijn mist en zijn bewijs van een het bestaan. De vlinders, dwarelend om elkaar, zijn tekenen van weleer. Dat liefde blijft bestaan zelfs als pijn het sterkste lijkt. Vanuit het diepste mist doet het even vergeten. Weten dat het mooi is, prikt het even door in mijn leven. Die kleine momenten geven kracht en zullen nooit doen vergeten. De pijn zal bestaan maar het is heelijk om even te beseffen, te leven.
Yosy
