Begin 20ste eeuw is er door de Amerikaanse arts Dr. Duncan MacDougall onderzoek gedaan naar de ziel. Hij heeft een speciaal bed uitgerust met een soort weegschaal en heeft verschillende mensen begeleid tijdens hun stervensproces. De mensen die hij begeleiden stierven in een klinische omgeving en tijdens het sterven zijn er verschillende metingen gedaan. Een van die metingen heeft aangetoond dat er op het moment van overlijden een gewichtsverlies optrad van 21 gram. Ondanks dat de ziel niet tastbaar is en niet concreet te meten, schreef hij dit gewichtsverlies toe aan het verlaten van de ziel van het lichaam.
Onderzoekers van de Paranormale wereld gebruiken een zeer gevoelige ElectroMagnetic Field (EMF) meter om te bepalen of er een ziel van een overledene in hun omgeving is. Uitgangspunt hierbij is dat alles elektronische energie uitstraalt en dat een verhoogde uitstraling kan wijzen op de aanwezigheid van een niet anders waarneembare ziel, een ziel van een overledene.
Ook al is een ziel nooit echt op een wetenschappelijk aanvaardbare manier aangetoond toch bestaat het principe van het hebben van een ziel al bijna net zo lang als dat er mensen op deze wereld rond lopen. Vrijwel alle geloven gaan uit van het bestaan van een ziel. Zo veel geloven, zoveel gedachten, maar vrijwel elke geloofsovertuiging gaat er vanuit dat wanneer je komt te overlijden, een klein stukje van jezelf blijft bestaan en “verder” gaat. Reïncarnatie, de hemel, het paradijs, de hel, geef het een naam, gaan allemaal uit van een leven na de dood en gaan allemaal uit van het hebben van een ziel.
Puur wetenschappelijk is de ziel niet te verklaren. Wel is er vast te stellen dat er meer is dan alleen het lichaam met zijn elektronische verbindingen. Het wordt wel geprobeerd maar het is nog niemand gelukt om een computer of kunstmatige intelligentie een echte gedrevenheid te geven die het verschil maakt tussen leven en het op leven lijken. Ook al is de ziel niet aan te tonen men kan er wel een stukje logica op los laten. Natuurwetten die voor alles om ons heen gelden. Iets dat er is dat is er en iets dat er niet is, is er niet. Iets kan nooit niets worden en niets kan ook nooit iets worden.
Wanneer een zaadje ontkiemt neemt het voedingstoffen uit de grond op om groter te groeien. Deze voedingstoffen zorgen er voor dat het zaadje uitgroeit tot een een plant en uiteindelijk gaat bloeien. Elke levensduur is beperkt. Of het nu een mens, een bloem of bijvoorbeeld een steen is, uiteindelijk zal hij ophouden te bestaan in zijn huidige vorm en opnieuw gevormd worden. In het geval van de plant zal het leven ook op een moment eindigen. De plant zal zijn sterkte verliezen en sterven. Zijn lege hulsel zal op de grond, onder beïnvloeding van bacteriën en insecten, omgezet worden in voedingstoffen en bouwstoffen die uiteindelijk in de grond zullen verdwijnen. Deze overgebleven voedingstoffen en bouwstoffen zullen weer door andere planten gebruikt worden om hetzelfde lot te ondergaan als dat de overleden plant heeft doorlopen. De cirkel of leven, een onophoudelijke, steeds terugkomende herhaling die oneindig doorgaat.
Deze cirkel is een basis van ons bestaan en of je het nu over water, lucht, vuur of wat dan ook hebt, de cirkel is iets dat vast staat. Wanneer je deze logica doortrekt naar het overlijden van een levend persoon en het hebben van een ziel dan kun je deze cirkel van leven ook daar op toepassen.
Iemand leeft zijn leven en draagt zijn hele leven zijn ziel met zich mee. Wanneer deze persoon komt te overlijden dan zal zijn lichaam uiteindelijk opgaan in zijn omgeving. Wanneer hij gecremeerd wordt, wordt zijn lichaam omgezet in voeding voor de vlammen die weer warmte creëren. Deze warmte wordt opgenomen door de omgeving en zal blijven bestaan. Het as kan worden uitgestrooid en zal dienen als voedingstoffen voor bijvoorbeeld gras. Gras dat door koeien wordt gegeten. Koeien die door ons gegeten worden en zo weer een onderdeel van ons worden. Ik weet het gaat kort door de bocht om het zo te omschrijven maar het principe is wel duidelijk denk ik. Vanuit de overleden persoon ga je op in je omgeving en uiteindelijk kom je weer, via een omweg, terug in een nieuw leven. Wanneer je begraven wordt, wordt je verteerd door bacteriën en insecten en wordt je opgenomen in de bodem enz.
De ziel, ook al is hij niet tastbaar, blijft ook bestaan na het overlijden. Laten we er vanuit gaan dat hij uit energie bestaat en die energie blijft bestaan. Een gelovig persoon zal geloven dat deze energie naar de hemel gaat. Uitgaande van de vaststaande cirkel van het leven zou je er ook van uit kunnen gaan dat de energie, de ziel, net zoals het lichaam, opgaat in zijn omgeving, terecht komt in een soort oersoep van energie en daar bestaat.
Op het moment dat er nieuw leven ontstaat is het niet alleen een “samenraapsel” van voedingstoffen, grondstoffen en DNA maar er voegt zich ook een stukje uit de oersoep van energie aan het leven toe. De cirkel is weer rond en de ziel is weer een basis van nieuw leven geworden.
Je zou dit een vorm van reïncarnatie kunnen noemen maar ik wil toch een verschil maken. Bij reïncarnatie wordt er van uit gegaan dat een ziel van persoon op persoon gaat. Ook al besef je je het niet, het kan zijn dat een ziel al ontelbare levens heeft geleefd. Ik ga op basis van de cirkel van het leven er van uit dat de energie, de ziel, opgaat in het geheel en deel gaat uitmaken van alle energie die bestaat uit energie van andere entiteiten. De energie die aan nieuw ontstaan leven wordt toegevoegd wordt uit de oersoep van energie gehaald en kan daardoor flarden, herinneringen, gedachten van ontelbaar zielen bevatten. Maar net zoals een nieuw leven een onbeschreven blad is is de nieuw ontstane ziel dat ook. Net zoals voedingsstoffen en bouwstoffen een geschiedenis hebben die oneindig is heeft de ziel dat ook. Het deert het nieuwe leven niet en is het zich er ook (meestal) niet van bewust.
Sommige mensen zeggen zich meerder levens te kunnen herinneren. Zou het niet kunnen zijn dat zij zich levens herinneren van verschillende personen die samen gegaan zijn in de oersoep van energie?
De energie, de zielen, bestaan overal om ons heen. Het opgaan in de oersoep is een proces waar tijd overheen gaat net zoals het tijd kost voor voedingstoffen om zich langzaam in de grond te verspreiden. Het opgaan in de oersoep kan lijken op een periode van de dolende ziel. Er zijn mensen die met deze zielen, deze energie, kunnen communiceren. Deze energie is waarneembaar met een EMF meter? Een EMF meter neemt ook een verhoogde energie waarde weer op het moment dat je hem bij een levend persoon houd?
Een theorie, Yosy.
