Leugen en bedrog, verwijten, dreigementen en een politieke rel van wat heb ik jou daar. Hadden wij Griekenland geweest dan hadden we momenteel de kans gelopen bezet te worden door deze vreemde mogendheid. Nu zijn we aangewezen op de in Nederland geaccepteerde media, net zoals onze Turkse mede-wereldburgers dat op die van hen zijn. Wat het nieuws ons voorschotelt is niet bij voorbaat volledig te vertrouwen. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Wat er momenteel gebeurt met de relatie tussen Turkije en Nederland is mij een groot raadsel. Turkije, waar ben je in hemelsnaam mee bezig!
Een klasje vol 3 jarige is lekker buiten aan het spelen in de zandbak. Een van de jongetjes vind het niet leuk dat hij niet mee mag spelen met zijn vriendjes. De peuter wordt boos en begint met zand te gooien en één van zijn vriendjes mag de klappen opvangen. Jou vader is een,……. is een, een poes! schreeuwt de boze peuter de andere peuter toe. Wanneer de juf de boze peuter even uit de zand-bak haalt wordt hij even rustig toesproken. “Zo gaan we hier niet met elkaar om, als we boos worden gaan we niet met dingen gooien en schelden iemand niet uit!” “Het is niet netjes om tegen iemand te schreeuwen dat zijn vader een poes is!” “Ja gaat nu sorry zeggen” en zo gebeurt. De kleuter doet wat hem gevraagd wordt en al snel spelen de peuters weer netjes naast/ met elkaar in de zandbak.
Ik snap dat zulke dingen gebeuren in een zandbak wanneer peuters aan het spelen zijn. Het hoort bij hun leeftijd en draagt bij aan het worden tot de persoon die hij in zijn latere leven zal zijn. Hij leert wat normaal is en getolereerd wordt in een samenleving. Hij leert waarden en normen te begrijpen en wordt op zijn beurt een voorbeeld voor de volgende generatie. Zijn boosheid wordt serieus genomen maar ook op de plaats waar hij hoort; de belevingswereld van een peuter.
Nu is het zo dat niet elke cultuur hetzelfde is. Dit is hoe het in de Nederlandse samenleving over het algemeen gaat. De ouders en de professionele opvoeders zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de opvoeding van het kind. Ik heb altijd begrepen dat de opvoeding in de Turkse samenleving meer een gezamenlijke verantwoordelijkheid is. Dat, naast de ouders en de leerkrachten, de gemeenschap een belangrijke plaats inneemt in de opvoeding van een kind. Ik neem echter aan dat toch in ieder geval in beide culturen “niet liegen”, “niet bedriegen”, en “respect voor elkaar”, hoog in het vaandel staan.
De houding van de Nederlandse regering heeft tijdens het politieke steekspel van de Turken ook niet de schoonheidsprijs verdient. Ik denk dat Dhr. Rutte, onze minister president, minder afwijzend had gereageerd als hij de populisten niet de wind uit de zeilen had willen nemen. Het gedrag van de Turken is, zeker de positie van de dictator in spe, wel erg laag bij de grond. De Turkse dictator in spe gedraagt zich als een boze peuter in de zandbak en het enge daarbij is dat hij niet gecorrigeerd wordt zoals bij de peuter in de zandbak gebeurde. Sterker nog, de Turken lijken hem op handen te dragen en onderschrijven zijn gelijk.
Nou Turken, sorry, een boze peuter, die corrigeer je en zet je op de strafbank om af te koelen. Een boze peuter koelt gelukkig snel af en doet daarna alsof er niets gebeurt is. Een boze peuter vergeet snel maar helaas hebben we het hier niet over een boze peuter maar over een volwassen man die zich gedraagt als een boze peuter en er nog mee weg komt ook? Het enigste wat wij als Nederlanders kunnen doen is hem niet te serieus nemen en hem lekker laten uitrazen.
Turk, of je nu in Turkije woont of in Nederland, ga je schamen; Een boze peuter als president? In de jaren 30 in Nazi Duitsland werd het door de Duitse samenleving geaccepteerd en we weten wat daar de gevolgen van zijn. Tegenwoordig is geen één zichzelf serieus nemende cultuur, geen één samenleving die dit peutergedrag accepteer.
Slaap zacht!
Yosy.
