Het RIVM liet echter weten geen DNA-monsters op te slaan nadat na de vuurwerkramp in Enschede in 2000 werd voorgesteld om de database te gebruiken om omgekomen kinderen te identificeren. Vanaf 1974 wordt van vrijwel elk geboren kind in Nederland het zogenaamde hielprikje afgenomen. Een prikje in de hiel van een pasgeborene om op een vrij simpele manier te screenen of er spraken is van een mogelijke ziekte. Er wordt gecontroleerd op 16 verschillende aandoeningen. De bloedmonsters worden 1 jaar, gekoppeld aan de personalia, bewaard. Daarna worden de bloedmonsters 4 jaar, gescheiden van de persoonsgegevens, voor wetenschappelijk onderzoek, opgeslagen.
[1 mei 2017] Zojuist werd bekend dat demissionair-minister Schippers van Volksgezondheid (VWS) heeft voorgesteld om ál het DNA-materiaal dat er beschikbaar is, dus ook het (medische) DNA-materiaal dat beschikbaar is voor wetenschappelijk onderzoek, zoals het hielprikbloed, beschikbaar te maken voor justitieel onderzoek. Waardoor elke baby bij voorbaat al verdacht zou kunnen zijn van elk willekeurig misdrijf. (bron Ouders.nl)
De verontwaardiging is groot wanneer Edward Joseph Snowden in juni 2013 naar buiten toe brengt dat de Amerikaanse overheid systematisch alles dat maar gecommuniceerd wordt, opgeslagen en gemonitord wordt. Zijn uitspraken en de bewijzen die hij overlegd zorgen er voor dat hij meteen tot staatsvijand nr. 1 gebombardeerd word. De Amerikaanse overheid reageert vrij snel met een verscherping van de wetten die de bevoegdheden van de geheime diensten beteugelen. De geheime diensten zijn hun boekje te buiten gegaan en deze vorm van privacyschending was not done. Geruststelling door adequaat handelen van de overheid geeft vertrouwen!
Het zijn de topjes van de ijsbergen van de manier waarop er wordt omgegaan met onze privacy. Het zijn gevoelige onderwerpen, overheden die informatie opslaan met als doel de controle op de samenleving te behouden. Een database om criminelen op te sporen of ter voorkoming van terrorisme zijn veel gehoorde argumenteringen maar voor ons, burgers, heeft het een grote prijs; onze persoonlijkheid ligt op straat en we hebben er geen controle over wat er mee gebeurt. En dat willen we niet!
Er zijn naast de overheden een aantal andere grote spelers die misschien nog wel schandaliger omgaan met deze privacy. Pretenderen overheden deze dataverzameling nog te doen uit veiligheidsoverwegingen, bedrijven als Facebook, Apple en Google doen precies hetzelfde alleen nu met als doel geld verdienen. En, hoe verontwaardigt wij kunnen zijn over de dataverzameling van de overheid, de grote bedrijven lijken het te doen met onze toestemming. Op het moment dat je klikt op “OK” bij het aanmaken van een account of het gebruiken van software, geef je toestemming om toe te treden tot deze particuliere databases. Op het moment dat je klikt op “OK” doe je afstand van elke vorm van privacy en liggen al je gegevens op straat.
Het lijkt er op dat je een keus hebt maar is dat wel echt zo? De samenleving is momenteel zo internet gericht dat je volledig buiten de boot lijkt te vallen wanneer je bijvoorbeeld geen Facebook account hebt. Surfen op het internet wordt wel een heel stuk moeilijker wanneer je geen gebruik maakt van Google. Daarnaast wordt je getrakteerd op een stukje schijn privacy. Bij Google kun je aangeven welke gegevens er verzamelt mogen worden. Bij Facebook krijg je de mogelijkheid om te bepalen wie de door jou geplaatste berichten mag zien. Vervolgens wordt alles op de servers van deze grote bedrijven opgeslagen en bewaard. Bewaard, geanalyseerd en doorverkocht met als doel geld te verdienen. Geld verdienen door gerichte reclame inkomsten te genereren. Ook al heb je gekozen voor beperkte deling van gegevens, ze worden wel opgeslagen en zijn inzichtelijk voor deze bedrijven. Ook al heb je je account afgeschermd voor de buitenwereld, het bedrijf heeft wel inzage in je gegevens, interesse’s, frustraties, vriendschappen en ruzies en zal niet aarzelen deze te gebruiken.
Wat is onze privacy waard wanneer we verontwaardig zijn als onze overheid informatie verzamelt om vervolgens onze hele ziel te grabbel te gooien bij de grote internet reuzen? De ene is een keuze en de andere vorm wordt ons opgelegd? Wie wordt van welke vorm beter? Zijn we van alle twee methoden de winnaars of de verliezers? Ik heb niets te verbergen, toch?
Yosy
