Hey, kijk daar loopt een Tokkie (aso)! Het is er uit voordat ik het weet en weet je, ik vind het dood normaal. Net zoals 99 procent van de bevolking het normaal vind om iemand in een hokje te duwen. Dat ik vind dat iemand een Tokkie is zegt iets over de persoon die ik zie lopen. Het geeft hem aan dat hij volgens mijn reverentie kader een asociaal, niet te slim, slecht gekleed persoon is waar je beter geen ruzie mee kunt krijgen, ze zijn niet te vertrouwen! Zo die zit!
Ik zou nog wel even door kunnen gaan; daar loopt een homo, daar loopt een islamiet, daar loopt een zwakzinnige daar loopt een politie agent enz. We hebben geleerd oneindig veel te denken in hokjes. Om onszelf het leven gemakkelijk te maken en niet ieder persoon dat we tegen komen opnieuw te hoeven te “plaatsen” is het gemakkelijk om in hokjes te denken.
Dat mensen elkaar in hokjes plaatsen is maatschappelijk algemeen aanvaard en heel menselijk. Waar we ook kijken, hokjes denken is gemeengoed. Het gebeurt al bij de geboorte. De eerste stempel die een pasgeboren opgeplakt krijgt is die van “het is een jongen of een meisje”. Het hokje dat bepaalt hoe de rest van het leven ingericht gaat worden. De gevolgen zijn bepalend voor de rest van het leven van de pasgeborene en heel moeilijk te doorbreken. De hele maatschappij is immers ingericht op dit eerste hokje. Het moment waarop iemand zich niet thuis voelt in een hokje dan is het heel moeilijk om uit dat stramien te komen en een eigen weg te volgen.
Ok, het denken in hokjes maakt het leven voor de gemiddelde mens gemakkelijker maar er zit ook een hele gevaarlijke kant aan. Doordat hokjes gemeengoed zijn en gebaseerd op oppervlakkige aannames is het heel gemakkelijk om het hokje te gebruiken om het eigen zelfbeeld als beter te beschouwen. Ondanks dat je een persoon niet anders kent dan de oppervlakkige hokjeseigenschappen geeft het je de mogelijkheid om je bij voorbaat al beter, meer waard, te voelen als de andere. Door een Tokkie te zien als een asociaal, niet te slim, slecht gekleed persoon waar je beter geen ruzie mee kunt krijgen veroordeel ik hem tot een persoon die “slechter” is dan mij. Ik ben tenslotte sociaal, slim, goed gekleed en ik ben redelijk, met mij krijg je niet gemakkelijk ruzie, in wezen ben ik een beter persoon als hem.
De geschiedenis heeft aangetoond dat deze hokjesgeest gevaarlijk kan zijn. Door te denken in hokjes en jouw’n hokje als beter te propageren kunnen andere groepen hun menselijk ontnomen worden, jij bent tenslotte erg veel beter. Wanneer eigen eigenschappen te veel beter gevonden worden dan andere groepen gegeneraliseerde mensen dan stelt je dat in staat om ze ook als zodanig te gaan behandelen. De gevolgen kunnen catastrofaal uitpakken en vergaande gevolgen hebben; de homo die in elkaar geslagen worden omdat hij homo is, handtastelijkheid in het uitgaansleven, het veroordelen van asielzoekers, voedingsbodem populisme, de vervolging en vernietiging van Joden in de tweede wereldoorlog en ga zo nog maar even door.
Het is niet te voorkomen om in hokjes te denken, het is menselijk en helpt ons om op een “fatsoenlijke” manier met elkaar om te gaan. Echter, helaas is het zo dat veel mensen dit vergeten en verzaken om de basisregel in ere te houden; Ook al behoort iemand tot de groep met de kenmerken van dat bepaalde hokje, het blijven mensen! Zolang het menselijk zijn als basis eigenschap blijft bestaan dan voorkomt het dat de hokjesgeest doorslaat. We zijn immers allemaal mensen, dat is wat we als gemeenschappelijke eigenschap hebben. Dat is wat ons in de basis hetzelfde maakt en dat is wat we zelf immers ook zelf zijn.
We zijn allemaal mensen en dat wordt nog wel eens, al dan niet bewust, vergeten!
Yosy
* Foto aan het begin van dit artikel ter herinnering aan Tokkel, Robert Willem Imker (Assen 1948 – Assen 2001) – Musicus, zwerver, Asser stadstype maar vooral Een Mens!
