Zo, het rondje voor vandaag alweer gelopen. Gisteren was een belangrijke dag. Na al heel lang met hoofdpijn rond te lopen had ik eindelijk een afspraak bij een neuroloog.
Een paar weken geleden was ik voor de tigste keer naar de huisarts geweest voor mijn hoodfpijn. De remedie die hij aandroeg waren wat ontspanningsoefeningen voor mijn nek en schouders. Oefeningen die ik in het verleden al vaker gedaan heb zonder een voldaan resulaat. De huisarts merkte op dat ik het niet eens was met zijn oplossing en daar bleef het bij.
Mij psychiater was het echter met mij eens dat het niet normaal was dat ik al zo lang met hoofdpijn rond liep en vond het toch eens tijd dat er goed naar gekeken werd. Zijn doorverwijzing naar een Neuroloog was een kwestie van het door hem zetten van een handtekening en de uitnodiging lag een paar weken later in de bus.
De airco in het ziekenhuis draait overuren. Het is buiten ruim 33 graden wanneer wij om 15.00 uur aankomen in de kelder van het Laurentius Ziekenhuis. Ik had eerst een afspraak om 15.30 uur maar een week geleden werd ik gebeld of deze een half uur eerder plaats zou kunnen vinden. Op de oude tijd werden wij verzocht om naar de spreekkamer van de Neuroloog te komen. Zij, de Neuroloog, had eerder al besloten dat het misschien handig was om het gesprek te laten ondersteunen door een Psychiater. Ik was blij dat Anja bij me was. De Psychiater was met zijn ogen meer bij haar dan bij mij. Niet om Anja figuurlijk uit te kleden maar om door knikjes of nee schudden bevestiging van haar te krijgen of hetgeen ik vertelde waar of niet waar was.
Mijn medische geschiedenis werd, tot zover ik het mij deze nog kon herinneren, volledig doorgenomen. Het was pijnlijk om aan te moeten geven dat het voor mij eigenlijk niet meer hoefde. De rede dat ik nog niet het tijdelijke voor het eeuwige hed ingeruild is het niet willen aandoen van de ellende voor Anja. Mijn kids redden zich wel. Het klinkt heel klinisch en zakelijk maar zo staan de zaken er helaas momenteel voor. Ik hou heel veel van Anja, begrijp me niet verkeerd, maar is dat voldoende om oud mee te worden? Je wereld is klein als deze alleen maar uit het houden van bestaat. Er zou meer moeten zijn.
Aan het eind van het gesprek zou de conclusie getrokken kunnen worden dat al mijn klachten met elkaar in verband zouden kunnen staan. Toch is ook een bipolair aspect weer om de hoek komen kijken. Persoonlijk heb ik dat altijd in mijn achterhoofd gehouden maar mijn huidige Psychiater kan zich daar niet in vinden. Is het een uitkomst van de tijdelijke relatie tussen Anja en de aanwezige Psychiater?
Er wordt aan gewerkt. Na het gesprek kon ik meteen doorlopen naar de afdeling Vampier en Co. om daar bloed achter te laten. De vakantiekracht kon geen bruikbare ader vinden dus de vaste, doorgewinterde bloedtapster, lukte het uiteindelijk om het nodige bloed uit een adertje in mijn pols te laten stromen. Op mijn vraag of er meteen voor de volgende keer afgetapt kon worden werd lacherig genegeerd.
De afspraak voor het maken van een MRI Scan van mijn hoofd was snel gemaakt. 14 september mag ik het gevecht met de magnetische tunnel aangaan en zal mijn hoofd in plakjes gesneden worden.
1 Keer 30 minuten, 2 keer 15 minuten of 6 keer 5 minuten wandelen per dag heeft volgens de Psychiater een positievere uitkomst dan het sporten dat ik in het verleden gedaan heb. Ik ga bij intensief sporten te gemakkelijker over mijn grenzen heen wat alleen maar negatief gevolgen zal hebben. Wandelen zal mij kunnen helpen om mij op alle fronten beter te gaan voelen. Ok, we gaan het proberen.
Zo, het rondje voor vandaag alweer gelopen. Voordat het te warm wordt zijn we op stap geweest. Meteen maar langs de apotheek gelopen om mijn nieuwe medicijnen voor mijn bloeddruk op te halen. Gisteren was de bovendruk 150 en de onderdruk 90, beide te hoog volgens de Neuroloog, vandaar.
Ik ben blij dat er nu eens goed naar me gekeken wordt. Ik hoop dat de hoofdpijn dragelijk wordt en, misschien dat mijn andere klachten minder prominent aanwezig zullen zijn in de toekomst. In iedergeval voorlopig weer een eerste stap gezet. Afwachten of het ook in de goede richting is.
Volgende week start onze thuishulp van de WMO. Over een maand start mijn therapie om me beter te leren om te gaan met mijn autisme.
Wordt aan gewerkt! Wordt vervolgt…………….
Reacties zijn gesloten.