Morgen weer naar de Neuroloog. Als het goed is krijg ik de uitslag van de MRI. Een onderzoek om me gerust te stellen. De kans dat er iets op te zien is dat niet klopt is erg klein maar daar is het onderzoek ook niet op gericht. Gewoon om mij (en Anja) gerust te stellen. De hoofdpijn lijkt erger geworden te zijn de afgelopen dagen. Een ibuprofen helpt alleen tegen de kiespijn die ik heb aan de holle kies, rechts boven in mijn mond. Als ik aan de zijkant van de kies een tandenstoker steek dan komt de punt van de tandenstoker er aan de bovenkant weer uit. Mijn tandarts is ooit begonnen deze kies op te knappen maar is er op mijn verzoek mee gestopt. Bruintje kon het niet meer trekken. Lang leven de ziektekostenverzekering die zo iets fundamenteels als tandzorg alleen vergoed vanuit een duur aanvullend pakket. Binnenkort toch maar eens echt ruzie met iemand gaan maken. Ruzie die uitloopt op een ouderwetse knokpartij. Hopen dat ik dan een flinke vuistslag op de rechterkant van mijn gezicht krijg zodat de kies er vanzelf uitrolt. Maar dat is weer een heel ander verhaal……..
Morgen dus de uitslag. Ik heb moeite om het allemaal serieus te nemen, ik denk namelijk dat er weinig aan mijn hoofdpijn te doen is. Ja, misschien een zwaardere pijnstiller maar verder? De eerste keer dat ik bij haar was werd zij ondersteund door een psychiater. Het totaalplaatje dat door/over mij geschetst werd neigde heel veel naar aan beweging (of juist het gebrek aan beweging) gerelateerde klachten; fibromyalgie, de hoofdpijn, mijn depressie. Misschien is dat ook wel zo maar om dat op te lossen loop ik nu toch echt tegen een ander probleem aan.
Het advies om, in plaats van één keer te sporten of te wandelen deze activiteit te verdelen over meerdere momenten per dag stelt mij voor een groot probleem. Ik probeer me nu al een aantal weken in te zetten om minimaal zes keer per dag te gaan wandelen. Zes keer per dag vijf minuten wandelen. Nu begrijp ik, het is iets dat moeite kost. Ik moet me zes keer per dag bij elkaar rapen en naar buiten gaan om te wandelen. Pfffffff, nu zul je misschien zeggen, hij doet er geen moeite voor, het is je instelling! Man, zelfs leuke dingen doen kost me heel veel inspanning en dat lukt me vaak al niet. Laat staan dingen die ik niet leuk vind. Ik kan willen met de grootste krachten van de wereld maar om die drempel over te komen……….. Ik wil, Ik wil, Ik wil, Ik wil, Ik wil, Ik wil, Ik wil, maar het lukt me niet! Het lukt me niet om er plezier in te hebben. Plezier dat het misschien iets gemakkelijker zou maken. Misschien dat moeten dan maar eens een keer moeten moet worden, misschien dat ik daar dan iets aan heb. Dan mag ik eerst weer in therapie om het moeten weer aan te leren. Ik heb veel moeite moeten doen om niets meer te moeten maar alles te doen omdat ik in wil staan voor de consequenties.
Ik heb behoorlijk wat psychiaters gezien die mij hebben willen helpen met het “genezen”van mijn depressie. Allemaal vonden ze het wiel opnieuw uit. Halverwege de therapie veranderden ze van baan of werden ze wegbezuinigd. De daaropvolgende psychiater vond het wiel opnieuw uit, begon aan de behandeling en vertrok halverwege. En ga zo maar door. Ik heb de laatste zes jaar net zo veel psychiaters voorbij zien komen alsdan er in die zes jaar aan jaren zat.
Nu dus bij de Neuroloog en te ondersteuning, de psychiater. De psychiater rade me dus aan om meer te gaan bewegen. Niet één keer per dag of een paar keer per week voor een half uurtje of een uurtje, nee, zes keer per dag vijf minuten. Mijn huidige psychiater wuifde het weg. Niet met zo veel woorden, maar, wat een onzin!
Maar oke, ik vind het moeilijk om vertrouwen te hebben in de medische wetenschap, het zijn tenslotte allemaal net veredelde automonteurs, maar ik moet toch wat. Depressief en met deze hoofdpijn blijven rondlopen is ook geen oplossing!
De pilletjes tegen de hoge bloeddruk en het tekort aan vitamine D slik ik netjes elke morgen. Morgen zien we wel verder!
Yosy (die even WIL mopperen!)
Reacties zijn gesloten.