We leven in een tijdperk waarin de kracht van de traditionele geloven steeds kleiner wordt door de leegloop van de kerken. Nieuwe inzichten tot een verbazingwekkende waarheid. Waarheden die dan wel bewust of onbewust nooit de heilige geschriften hebben gehaald maar daarom niet minder waar zijn. Zo is daar de waarheid van de totale overheersing van de Ananas!
Het scheppingsverhaal, waarin God het voor elkaar kreeg om in zeven dagen de mooie wereld die wij als thuiswereld mogen beschouwen, schiep. Eigenlijk duurde de schepping maar zes dagen want zelfs God had tijd nodig om uit te rusten en gebruikte daar de zevende dag voor. Maar God is niet de Goddelijke grootheid die het in zich had om niets te doen. Hij was gewent om bezig te zijn en dus, de zevende dag werd gevuld met zaken die niet meteen met werk te maken hadden maar waar hij gewoon extra plezier in had.
De zevende dag was voor zijn hobby’s. Een uurtje later opstaan. Lekker uitgebreid ontbijten en dan dingen doen die hij leuk vond. Het zou nog zeker een paar duizend jaar duren voordat hij zijn eerste kind zou krijgen dus tijd besteden aan zijn kinderen was er, zeker in het begin van de schepping, niet bij. Nee, zijn passie lag bij het creëren. God houdt van natuur. De natuur waarmee hij in de eerste zes dagen de mooie wereld had versierd. De natuur die de enigste twee, na zijn evenbeeld geschepte mensen op aarde, Adam en Eva, omringde en van alles voorzag wat ze nodig hadden.
De perfecte natuur die misschien nog wel wat perfecter kon. Daarnaast was hij zo gecharmeerd van zijn creaties dat hij het wel plezierig zou vinden om in zijn eigen omgeving ook te genieten van de schoonheid. Daarom creëerde hij de kamerplant. Niet omdat hij het wilde maar juist omdat hij het kon en hij het leuk vond om te doen.
Zijn omgeving begon al aardig aangekleed te worden. De planten groeide goed in de omgeving van God en hij genoot er van. Een plaats om op de zevende dag te genieten van zijn mooiste creaties. Zijn mooiste creaties omdat er geen druk achter zat en waarvoor hij de tijd kon nemen. Niet de druk van de eerste zes dagen maar de vrijheid van een zevende dag.
Het was bijna perfect maar hij miste iets. Een iets dat er echt uitspringt en alle aandacht op zich richt maar toch niet te overdreven is. Gelukkig had hij genoeg zevende dagen om er goed over na te denken en hij vond het leuk om zich er mee bezig te houden. Het resulteerde in verschillende creaties die we heden den dagen nog steeds tegen komen. De Bananenplant, het Kaaps Viooltje, de Tamme Kastanje, de UI en de Passiebloem zijn voorbeelden van rustdagprojectjes die helaas niet volledig voldeden aan zijn verwachting. Ze sprongen er niet voldoende uit en waren niet bijzonder genoeg.
God stond bijna op het punt om de hoop op iets heel bijzonders op te geven toen hij een laatste wanhoopspoging begon. Hij had er steeds minder plezier in omdat het moeilijker was dan hij zich besefte bij het beginnen met deze hobby. Het begon bijna op werken te lijken en dat kon toch niet de bedoeling zijn van de rust dag. Hij creëerde iets dat zacht leek maar hard was. Stekelig maar toch met mooie rondingen. Mooi van buiten en mooi van binnen. Een kroon die een koning waardig was. Uittorenend maar toch bescheiden.
Hij noemde zijn creatie “Ananas”! De ananas was perfect en God genoot van hem. Zijn zevende dag kon hij vanaf nu gebruiken om van zijn kamerplanten te genieten en het aanbidden van zijn perfecte creatie. Het gaf hem rust en vrede. Het gaf hem de kracht om de overige zes dagen goddelijke dingen te doen en de zevende dag te genieten.
Adam en Eva genoten van het leven op de door God gecreëerde paradijselijke aarde. Maar ze miste iets. Ook al waren ze door God geschapen, meer dan een gedachte was hij niet voor hen. Een stem die zo nu en dan uit het niets tegen hen begon te praten. Ze waren het er over eens dat het ontbreken van een beeltenis afbreuk deed aan de geloofwaardigheid van hun schepper. God had verwacht dat zijn stem meer goddelijkheid zou hebben op Adam en Eva. Ook al hield hij van zijn scheppingen, hij voelde er weinig voor om daar ook nog eens zijn gezicht te laten zien. Het moest niet te familiair worden! Dit was werk en aangezien hij zes dagen had om te werken gebruikte hij deze tijd om goed na te denken over zijn aanwezigheid tussen zijn belangrijkste scheppingen.
Als ik weiger om persoonlijk tussen mijn scheppingen rond te lopen, en steeds gecomplimenteerd te worden met mijn schepping, kan ik dan niet hetgeen het dichts bij mijn perfectie kom, als plaatsvervanger, naar de geschapen wereld toe sturen? En zo gebeurde. Hetgeen dat bijna een goddelijke status had was toch wel hetgeen waar hij het meest trots op was. Dat was toch zeker zijn Ananas! De goddelijke plant met het goddelijke uiterlijk.
En ja, zo gebeurde. Adam en Eva werden voorgesteld aan de goddelijke Ananas en vonden hem mooi. Zo mooi dat het wel goddelijk moest zijn dus ook zo behandeld zou moeten worden. Een direct lijn met god. De Ananas die aanbidding en offers verdiende. En zo gebeurde. De Ananas is een goddelijke plant met een goddelijke vrucht die het verdient om aanbeden te worden alsof het God was.
Het stelde Adam en Eva gelukkig. God voldeed aan de verwachtingen door het schenken van zijn perfecte creatie en de Ananas was tevreden met zijn macht.
Raar dat nu, in het hedendaagse leven, de ananas de plaats van een bijgerecht heeft gekregen. Als aanvulling van een ijsje, als toegevoegd ingrediënt in de nasi, onder een miniknakworstje met een saté prikker doorstoken. Ondanks zijn goddelijke status wordt hij door heel de wereld genegeerd en misbruikt.
God heeft de mens een vrije keuze gegeven. Ook de schrijver van het eerste testament, waar het scheppingsverhaal deel van uitmaakt, vond de creatie op de zevende dag niet waardig genoeg om opgenomen te worden in het verhaal van God. Op de zevende dag mag niet gewerkt worden en de creatie van de Ananas lijkt verdomt veel op werken! Wat voor een voorbeeld moet dat wel niet geven aan de mensheid. Laten we daar maar even geen melding van maken!
Dus dankzij een schrijvende, waarschijnlijk monnik, hebben we nu een gewone ananas in plaats van een goddelijke. Maar misschien? stiekem?
