Het valt allemaal net eventjes te goed op zijn plaats. Het komt allemaal net even juist op het goede moment. Hoe maak je van een democratie via een politiestaat een dictatuur? Juist ja, een mislukte staatsgreep is de ideale manier om je te ontdoen van je vijanden. Het geeft je de mogelijkheid om door middel van het uitroepen van de noodtoestand de greep op een land te verstevigen. De grondwet wordt tijdelijk buiten werking gesteld en tegenstanders worden massaal ontslagen en gevangen gezet. Alleen de aan jou gerelateerde media krijgt de ruimte om te blijven bestaan en alle media die gerelateerd is aan de vijand of objectief wordt verboden.
Erdogan heeft zijn oude bondgenoot en vriend, Islamprediker Fathullah Gülen, als zijn aartsvijand gekozen. Ook al heeft de in de Verenigde staten wonende Fathullah Gülen geen politieke organisatie, zijn financiële armen hebben over de hele wereld, maar vooral in Turkije, veel invloed. Hij heeft veel volgers die zijn scheiding van staat en godsdienst onderschrijven. In de tijd dat Erdogan en Gülen nog partners waren is Gülen mede verantwoordelijk voor het aan de macht komen van Erdogan. Toen de vriendschap bekoelde is Gülen naar de Verenigde Staten gevlucht maar zijn macht en kracht is in Turkije achter gebleven.
Erdogan legt de schuld van de staatsgreep volledig bij Gülen. Het mislukken van de staatsgreep en het uitroepen van de noodtoestand geven Erdogan vergaande bevoegdheden. Wanneer er maar even het vermoeden bestaat dat je achter de ideologie van Gülen staat dan wordt je ontslagen en misschien wel vastgezet. De beschuldigingen hebben vergaande gevolgen voor Turkse gemeenschappen in ander landen. er onstaat, ook in Nederland veel onrust.
De noodtoestand maakt het mogelijk om “echte” gevangenen vrij te laten zodat Gülen aanhangers de overvolle gevangenissen kunnen bevolken. De staatsgreep is op die manier een legitieme manier om de macht nog steviger in handen te krijgen. Het bevriezen van de grondwet maakt de rest mogelijk. Het met schijnprocessen veroordelen van tegenstanders en het mogelijk her invoeren van de doodstraf doen een land niet goed maar zijn gereedschappen van een dictator.
Het beschuldigen van onder leiding van Gülen en Gülen aanhangers bedenken en uitvoeren van de mislukte staatsgreep is voor Erdogan een legitieme rede de uitlevering van Gülen aan de Verenigde Staten te verzoeken. Een verzoek dat door de Turkse bondgenoot, de Verenigde Staten, wel in behandeling genomen moet worden.
Gülen geeft daarentegen aan volledig niets met de staatsgreep te maken te hebben. De manier van het in handen krijgen van de macht in Turkije gaat tenslotte volledig in tegen de ideologieën die Gülen nastreeft. Door middel van de vele volgers van hem, die verschillende sleutelposities in het land hadden was het voor hem sowieso niet nodig een staatsgreep te plegen. De machthebbers op de achtergrond hebben meestal meer macht dan de machthebbers die in het voetlicht staan. Logischerwijs had Gülen misschien nog wel minder belang bij een gelukte staatsgreep dan dat Erdogan had bij een mislukte staatsgreep.
Het was te verwachten dat de betrekkingen met Europa verslechterde. Werd het in het het Turkije van voor de staatsgreep al niet te nauw genomen met persvrijheid en mensenrechten, na de staatsgreep is wat betreft deze basis voorwaarden voor een toetreden van Turkije tot de Europese Unie nog verder weg. De bekoeling van de betrekkingen en de niet al te enthousiaste manier waarop de Europese leiders reageerde op de mislukte staatsgreep zijn voor Erdogan rede om de betrekkingen met Rusland aan te trekken en die met Europa te bekoelen.
Rusland is een grote financiële motor van Turkije en doet een stuk minder moeilijk dan Europa. Een bondgenootschap met Rusland is ook op militair gebied een betere keuze voor Turkije ondanks dat Turkije deel van de Navo uit maakt. De westerse coalitie geeft in Syrië steun aan de PKK gerelateerde partijen in de strijd tegen de IS en de Syrische legitieme machtshebbers. De PKK zijn zowel op politiek als militair gebied gezworen vijanden van Turkije. Rusland steunt Bashar al-Assad, de Syrische dictator in zijn strijd tegen IS maar ook in zijn strijd tegen Syrische rebellen waaronder de aan PKK gerelateerde milities.
In een overeenkomst met Europa zijn vele miljarden toegezegd om Turkije te betrekken bij het oplossen van het Europese vluchtelingen probleem (lees De vluchtelingen crisis Anno 2016). De mislukte staatsgreep en de gebeurtenissen nadien leiden de aandacht af van de Turkse oplossing voor het Europese vluchtelingen probleem. De miljarden, waarvan door Turkije is toegezegd deze aan het opvangen van de vluchtelingen die niet in Europa kunnen worden toegelaten te besteden, zouden wel eens anders dingen besteed kunnen worden. De buitenlandse media is te druk met de mislukte staatsgreep en de gevolgen daarvan om uitgebreid over de vorderingen van de noodopvang verslag te doen.
Hoe je het ook went of keert, Erdogan heeft de schijn een beetje tegen. Hij heeft wel erg veel voordeel bij de mislukte staatsgreep. Misschien wel zo veel dat het me niet zou verbazen dat hij de staatsgreep zelf als een Valse Vlag heeft opgezet. Ik ben er niet bij geweest maar het is me allemaal net iets te toevallig en te veel in zijn belang.
Hoe en wat de waarheid verder ook is, Ik wens de Turkse burgers sterkte en wijsheid in deze roerige tijd.
Yosy.
Reacties zijn gesloten.