Een Blad. Of een blad nu op de grond valt of niet. Het lijkt geen verschil te maken. Maar het herinnert zich aan het verleden en de toekomst. Al was het alleen maar omdat het in het verleden nooit had kunnen bestaan als het nu niet naar beneden was gekomen en het me was opgevallen.
Nu is het moment om terug te kijken naar de toekomst. Het verleden is geweest en de toekomst is gelijk het verleden, onzeker.
Is het een probleem dat het vallen van een blad vrijwel geruisloos plaatsvindt of is het gewoon doordat we het niet horen vallen dat het ons niet opvalt. Alleen als ons oog op het neerdwarrelend blad valt, krijgt het een plaats in onze herinnering en genieten we van het moment.
Dat is het moment dat het verleden van het blad een toekomst heeft. Het is niet voor niets geweest. Het heeft ons kunnen roeren. Ook al is de gedachte en de herinnering tijdloos, hij vergaat met een zucht.
Net zoals een vallend blad niet helemaal zeker is van de richting die hij wil gaan zo zal onze gedachten weg sluimeren bij een zucht in ons geheugen en daar een vast plaatsje krijgen. Geef een vallend blad de kans indruk te maken en zijn verleden en toekomst zinvol te maken, om bij te dragen aan een stukje ontroering, hoe klein het ook is…………..
