Gedachten zijn als spinnen. Spinnen kriebelen door je hoofd en verdwijnen in de kleinste donkerste hoekjes zodat je ze niet meer vindt. Spinnen voeden zich met de schimmen van ervaringen alsof het vliegjes zijn die verstrikt raken in hun web. Hun sluwheid is verwarrend, de waarheid lijkt altijd waar, zoals hun web glinstert in de ochtend dauw. Spinnen fluisteren zo zacht dat je denkt te verstaan wat ze zeggen maar het is alleen maar gewisper. Spinnen zijn met zovelen maar toch zo alleen. Gedachten zijn als spinnen, ze leven in je hoofd.
Archief
Een overzicht van alle gepubliceerde artikelen.
NeuroAfbijtmiddel (ff mopperen!)
Morgen weer naar de Neuroloog. Als het goed is krijg ik de uitslag van de MRI. Een onderzoek om me gerust te stellen. De kans dat er iets op te zien is dat niet klopt is erg klein maar daar is het onderzoek ook niet op gericht. Gewoon om mij (en Anja) gerust te stellen. De hoofdpijn lijkt erger geworden te zijn de afgelopen dagen. Een ibuprofen helpt alleen tegen de kiespijn die ik heb aan de holle kies, rechts boven in mijn mond. Als ik aan de zijkant van de kies een tandenstoker steek dan komt de punt van de tandenstoker er aan de bovenkant weer uit. Mijn tandarts is ooit begonnen deze kies op te knappen maar is er op mijn verzoek mee gestopt. Bruintje kon het niet meer trekken. Lang leven de ziektekostenverzekering die zo iets fundamenteels als tandzorg alleen vergoed vanuit een duur aanvullend pakket. Binnenkort toch maar eens echt ruzie met iemand gaan maken. Ruzie die uitloopt op een ouderwetse knokpartij. Hopen dat ik dan een flinke vuistslag op de rechterkant van mijn gezicht krijg zodat de kies er vanzelf uitrolt. Maar dat is weer een heel ander verhaal……..
De pester pesten?
Zelf ben ik nooit gepest. Was ik al een buitenbeentje dat pestgedrag opriep dan had ik dat over mezelf afgeroepen. Wie gaat er dan ook op een school, voornamelijk bezocht door mensen met een landbouw achtergrond, als (New Waver) punker rond lopen. Dat is vragen om reacties.
De lat, hij ligt (te?)hoog.
Mijn eigen cocoon. Een veilige plaats waar niets hoeft en alles mag. Mee kabbelen met de stroom en vooral niet mijn hoofd oprichten. Richt je je hoofd wel op dan, geheid, je bent de bok. Ik merk dat voor mij één ding heel belangrijk is en dat is gerechtigheid.
In plakjes gesneden.
Gisteren was het zo ver. De techniek staat voor niets. Ik werd om 17.30 uur in het ziekenhuis verwacht om eens goed onder handen genomen te worden. Al is het maar om mezelf (en Anja) gerust te stellen. Liggend op een harde ondergrond met een plastic harnas over mijn hoofd werd ik de witte tunnel in geschoven. In mijn hand een rubber balletje om in te knijpen, mocht er iets aan de hand zijn. Op mijn oren een grote koptelefoon met de harde vrolijke muziek van SkyRadio.
Sammie for Champion!
Ja hoor, ik ben er weer ingetrapt. Pagina 27, foto nr. 237 van de 300ennogwat kattenfoto’s. Dat is de plaats waar Sammie staat. “Stem op de leukste dierenfoto!” prijkt er op de beginpagina van 1Limburg. De lokale nieuwssite van Limburg. Hoofdprijs, een tegoedbon, in te wisselen bij een dierenspeciaalzaak.
Als een op hol geslagen locomotief.
Het raast, een storm in een glas water, windkracht 12. De ene gedachte krijgt nog niet de kans om uitgedacht te zijn of de volgende gedachten knalt er al weer overheen. Meerdere gedachten over meerdere onderwerpen tegelijkertijd en dwars door elkaar heen. Mijn gedachten gaan snel maar soms zo snel dat ik ze zelf niet meer bij kan houden. Zo snel dat ik moeite heb om, wanneer dat nodig is, zonder in de knoop te raken me te uiten. Ik struikel over woorden en zinnen kan ik niet afmaken. Mijn gedachten zijn al een gedachte verder en stuiteren in het rond.
Een Ramp van Formaat!
Het moest er eens van komen. Onze sociale en maatschappelijk geheugen wordt de laatste paar jaren steevast gedeeld op Facebook. Iets onthouden is niet meer nodig. Wanneer we willen weten wanneer we iets gedaan of beleeft hebben, dan weet meneer Zuckerberg (*¹) precies waar en wanneer. Hebben we het niet zelf gedeeld dan heeft één van onze Facebookvriendjes dat in het verleden wel gedaan. Foto’s van onze opgroeiende kinderen, de felicitaties bij een verjaardag of jubileum, alles weg.
